ถ้า “แห่งชาติ” ไม่มี “ประชาชน” ก็อย่าเอามันเลยเครื่องเครารกรุงรัง

21 สิงหาคม 2564

ขอแสดงความยินดีกับ สุชาติ สวัสดิ์ศรี ที่ถูกคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ มีมติ “ปลด” ออกจากการเป็น “ศิลปินแห่งชาติ”

อ่านไม่ผิด- ผมยินดีจริงๆ ที่ศิลปินที่ผมเคารพนับถือไม่ต้องไปมีเครื่องเคราตำแหน่งรกรุงรังที่ได้รับมอบจากองค์กรไดโนเสาร์เต่าล้านปี (ที่ปากบอกยกย่องเชิดชูเกียรติแต่แท้จริงแล้วไม่เคยรู้อะไรเลยเกี่ยวกับผลงานที่ศิลปินทำ ยังขอเจ้าตัวส่งประวัติ ยังขอเจ้าตัวส่งผลงานเพื่อรับตำแหน่งอยู่เลย)

กับคำว่า “วัฒนธรรม” ที่องค์กรเหล่านี้ใช้เป็นเพียงแค่ชื่อ แต่พฤติกรรม ความคิด ของคนทำงานยังเป็นสิ่งตกค้างมาจากรัฐศักดินาผสานผสมสมบูรณาญาสิทธิราชย์

ยิ่งเมื่อผนวกกับรัฐราชการรวมศูนย์ที่ยังคงดำรงอยู่จนปัจจุบันนี้ ก็ยิ่งทำให้เกิดสิ่งที่เรียกว่า “บ้าอำนาจ”

ไม่ยอมวัฒนา ไม่ยอมขยับขับเคลื่อนไปข้างหน้าให้สมกับความหมายของชื่อองค์กร และมิหนำซ้ำยังทำตรงกันข้าม คือ สต๊าฟ แช่แข็งวัฒนธรรมที่ตัวเองคิดว่าดีอยู่แบบเดียว (ไม่มีวัฒนธรรมคนตัวเล็กตัวน้อย ไม่มีชาติพันธุ์ ฯลฯ ) อยู่ฝ่ายเดียว (กูคือวัฒนธรรม)

กับคำว่า “ชาติ” ในความหมายของคนเหล่านี้ที่ไม่ได้เท่ากับ “ประชาชน”

หากแต่เป็น “ชาติ” แบบขนบจารีต และแน่นอนว่าสิ่งที่ยกย่องเทิดทูนสูงสุด แตะต้องไม่ได้ของคนเหล่านี้ คือ สถาบันกษัตริย์ จึงไม่น่าแปลกใจอะไรถ้างานเขียนที่ได้รับยกย่องว่าดีเลิศประเสริฐศรี คือ บทอาเศียรวาท หรือภาพเขียนที่ว่างามหมดจดหยดย้อยได้รางวัลเหรียญทองทุกครั้งไปในการประกวดจะเป็นภาพของพระมหากษัตริย์

“ศิลปินแห่งชาติ” ในความหมายขององค์กรวัฒนธรรม และอาจเหมารวมว่าเป็นในความหมายของรัฐไทย “คับแคบ” อยู่แค่นี้แหละ

ดังนั้น อะไรที่ผิดแปลกแตกต่างไปจากนี้ต้องถูกกำจัด

เช่นคนอย่าง ก.ศ.ร.กุหลาบ ที่งานเขียนของเขาถูกดิสเครดิตหรือทำให้ลดความน่าเชื่อถือ จนคำว่า “กุ” ซึ่งเป็นชื่อของเขาถูกใช้ในความหมายว่า โกหก หลอกลวง (ต้องเลิกใช้คำนี้)

เช่นคนอย่าง เทียนวรรณ ที่งานวิพากษ์วิจารณ์ของเขา และที่สำคัญกรณีเขียนฎีกาให้กับราษฎร จะกลายเป็นผู้ถูกตัดสินว่าหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ จนต้องถูกกุมขังยาวนานเกือบ 2 ทศวรรษ

เช่นคนอย่าง จิตร ภูมิศักดิ์ ที่การตั้งคำถามของเขาทำให้ต้องถูกโยนบกเมื่อครั้งเป็นนิสิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ต่อมาก็ต้องติดคุก และจบลงด้วยการล้อมยิงอย่างโหดเหี้ยมในยุคเกลียดกลัวภัยคอมมิวนิสต์

และก็มาถึงคนอย่าง สุชาติ สวัสดิ์ศรี ที่ไม่ยอมก้มหัวให้ระบอบเผด็จการ ไม่ยอมรับกับการรัฐประหารยึดอำนาจแล้วยังมาลอยหน้าลอยตาปกครองบ้านเมืองอยู่ได้ รวมถึงการยืนอยู่ข้างผู้ชุมนุมเยาวชนคนรุ่นใหม่ที่มีข้อเรียกร้องคือ ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรีต้องลาออก, ร่างรัฐธรรมนูญใหม่โดยการมีส่วนร่วมของประชาชน และปฏิรูปสถาบันกษัตริย์

นี่เองที่ทำให้เขาถูก “ปลด” ออกจากการเป็น “ศิลปินแห่งชาติ”

แต่อย่างไรก็ตามไดโนเสาร์เต่าล้านปีคงลืมไปว่าโลกหมุนตลอดเวลา เข็มนาฬิกาเดินไปข้างหน้า เทคโนโลยีรุดหน้า โลกเชื่อมประสานเป็นสิ่งที่เรียกว่าโลกกาภิวัฒน์ การเข้าถึงข้อมูลข่าวสารต่างๆ ทำได้เพียงปลายนิ้วสัมผัส ฯลฯ

และแน่นอนว่าสำนึกความเป็น “ชาติ” ของคนยุคนี้ก็แตกต่างจากของไดโนเสาร์เต่าล้านปีอย่างหน้ามือเป็นหลังตีน

“ชาติเท่ากับประชาชน” , “ชาติเท่ากับราษฎร” เหล่านี้คือคำที่เยาวชนคนรุ่นใหม่ตะโกนก้องในการชุมนุมทุกครั้ง และแน่นอนว่านี่คือหลักการสำคัญของการปฏิวัติการปกครอง จากระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์มาเป็นระบอบประชาธิปไตย เมื่อ 24 มิถุนายน 2475

นี่คือกำเนิด “รัฐประชาชาติ” ที่ประชาชนเป็นเจ้าของประเทศ

แต่ก็น่าเสียดายที่สำนึกดังกล่าวมันได้ถูกทำลายไปเรื่อยๆ โดยเฉพาะจากฝีมือบรรดาฝ่ายอนุรักษ์นิยม ฝ่ายศักดินา และบรรดาขุนศึกที่มักผนึกกำลังทำการรัฐประหารยึดอำนาจทุกครั้งเมื่อเห็นว่าประชาชนกำลังจะเติบโต และการปกครองในระบอบประชาธิปไตยกำลังจะเบ่งบาน

รัฐประหารสองครั้งหลังคือ 19 กันยายน 2549 และ 22 พฤษภาคม 2557 ที่เรายังต้องอยู่กับเงาดำทะมึนของมันก็เช่นกัน

มันยังทำให้บรรดาไดโนเสาร์เต่าล้านปีสยบยอม กระทั้งมีมติปลด “สุชาติ สวัสดิ์ศรี”

ทั้งๆ ที่ในทางซึ่งควรจะเป็น ในการปกครองที่เรียกว่าประชาธิปไตย ในรัฐที่เรียกว่ารัฐประชาชาติ ในบรรดา “ศิลปินแห่งชาติ” ซึ่งควรจะถูกตั้งคำถามนั้น…

น่าจะเป็นศิลปินแห่งชาติคนที่สนับสนุนให้เกิดการล้อมปราบปรามฆ่านักศึกษาในเหตุการณ์ 6 ตุลาคม 2519 ไม่ใช่เหรอ?

น่าจะเป็นศิลปินแห่งชาติคนที่ไปร่วมชุมนุมเป่านกหวีดล้มรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งโดยเรียกร้องให้ทหารเข้ามาจัดการ ไม่ใช่เหรอ?

น่าจะเป็นศิลปินแห่งชาติคนที่ไปร่วมเออออห่อหมกนั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋อในรัฐสภาอันทรงเกียรติ มีตำแหน่ง ส.ว. กินเงินเดือนภาษีประชาชนพราะเผด็จการประเคนให้ ไม่ใช่เหรอ ?

แต่ถ้าคำว่า “แห่งชาติ” ยังเป็นไปให้กับคนเหล่านี้ ผมก็ยินดีด้วยกับ สุชาติ สวัสดิ์ศรี ที่หลุดพ้นมันมาได้ อย่าไปมีเลยเครื่องเครารกรุงรังแบบนั้น

สำนึกความเป็นชาติของคนวันนี้เปลี่ยนไปแล้ว

“ชาติ” เท่ากับ “ประชาชน”

“ชาติ” เท่ากับ “ราษฎร”

และ “สุชาติ สวัสดิ์ศรี” กำลังได้รับยกย่องให้เป็น “ศิลปินแห่งราษฎร์”

เรื่องที่เกี่ยวข้อง

เรื่องเด่น

บทความ

   ดูทั้งหมด
15 ธันวาคม 2565    Common School

สถาบันครอบครัวแบบขงจื๊อและรัฐสวัสดิการของเกาหลีใต้

8 ธันวาคม 2565    Common School

FIFA World Cup กับด้านมืดของ (เหล่า) เจ้าภาพที่กำลังละเมิดสิทธิผู้อื่น

22 พฤศจิกายน 2565    Common School

Brave New World

19 พฤศจิกายน 2565    Common School

สายใยครอบครัวถักทอรัฐสวัสดิการ

19 พฤศจิกายน 2565    Common School

หรือที่ความรู้ไร้ประโยชน์เพราะมันคัดง้างระบอบอำนาจ? : อ่านไขว้ “ประโยชน์ของความรู้ที่ไม่มีประโยชน์” x “แม่ง โคตรโฟนี่เลย”

14 พฤศจิกายน 2565    Common School

“เรื่องง่ายๆ” นวนิยายที่บอกว่าระบบราชการไม่เรียกร้องทักษะการใช้เหตุผล

13 พฤศจิกายน 2565    การเมืองท้องถิ่น บทความ

จดหมายเปิดผนึก ถึงประชาชนที่เคารพ ผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น สมาชิกสภาท้องถิ่น ข้าราชการและบุคลากรท้องถิ่นทั่วประเทศไทย

9 พฤศจิกายน 2565    Common School

เครือข่ายทหารสายวัง 2 แผ่นดิน กรณี “ทหารเสือราชินี” และ “ทหารคอแดง”

7 พฤศจิกายน 2565    Common School

เรื่องเกิดจากนามสกุลใหม่: ทลายสังคมชายเป็นใหญ่ด้วยรักแท้ฝ่าข้อจำกัด (?)

เราใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสิทธิภาพ และประสบการณ์ที่ดีในการใช้เว็บไซต์ของคุณ คุณสามารถศึกษารายละเอียดได้ที่ นโยบายความเป็นส่วนตัว และสามารถจัดการความเป็นส่วนตัวเองได้ของคุณได้เองโดยคลิกที่ ตั้งค่า

ตั้งค่าความเป็นส่วนตัว

คุณสามารถเลือกการตั้งค่าคุกกี้โดยเปิด/ปิด คุกกี้ในแต่ละประเภทได้ตามความต้องการ ยกเว้น คุกกี้ที่จำเป็น

ยอมรับทั้งหมด
จัดการความเป็นส่วนตัว
  • เปิดใช้งานตลอด

บันทึกการตั้งค่า