Revolutionaries and Elections
ต้นฉบับ Antonio Gramsci, L’ordine nuovo, 15 November 1919. อ่านบทความต้นฉบับได้ ที่นี่
แปล จักรพล ผลละออ
เมื่อพูดถึงการเลือกตั้ง คำถามประการแรกของเราก็คือ นักปฏิวัติที่มีสำนึกทางชนชั้นเพียบพร้อมแล้วคาดหวังอะไรบ้างกับการเลือกตั้ง อันเป็นกระบวนการที่ชนชั้นแรงงานและชาวนาได้เข้าร่วมในกระบวนการลงคะแนนเสียงแบบทั่วไปเลือกผู้แทนของตนเข้าไปในสภา ภายใต้ขอบเขตเพดานของรัฐธรรมนูญที่แน่นอนชัดเจน อันเป็นเสมือนหน้ากากกำบังโฉมหน้าที่แท้จริงของระบอบเผด็จการชนชั้นกระฎุมพี เราคาดหวังอะไรกันจากการเลือกตั้งนี้?
แน่นอนว่าสำหรับนักปฏิวัติที่มีสำนึกทางชนชั้นย่อมไม่ได้คาดหวังว่าจะต้องได้รับที่นั่งในสภาเกินกว่ากึ่งหนึ่ง เพียงเพื่อจะนำไปสู่การประนีประนอมและสร้างการอยู่ร่วมกันระหว่างสองชนชั้น คือสร้างการรอมชอมกันระหว่างชนชั้นผู้กดขี่กับชนชั้นผู้ถูกกดขี่ หากแต่นักปฏิวัติที่กระโดดเข้าร่วมในการเลือกตั้ง ล้วนคาดหวังว่าการเลือกตั้งนี้จะเป็นเครื่องมือสำหรับผลักดันและเสริมสร้างความเข้มแข็งให้แก่ชนชั้นกรรมาชีพ พร้อมทั้งนำพาเอาบรรดานักการเมือง นักต่อสู้ของพรรคสังคมนิยมเดินเข้าสู่สภาพร้อมกับความคิดแหลมคมในการต่อสู้ทางการเมือง ซึ่งแน่นอนว่าเป้าหมายเช่นนี้ย่อมจำเป็นต้องได้รับผู้แทนในจำนวนที่มากพอจะนำไปสู่การสร้างรัฐบาลที่มีความมั่นคงและมีความเข้มแข็งที่จะขจัดอุดมการณ์แบบกระฎุมพีที่ครอบงำระบอบประชาธิปไตยและระบบกฎหมายออกไป รัฐบาลนี้จะต้องนำพาเราไปสู่การเสริมสร้างความเข้มแข็ง มั่นคงให้แก่ชนชั้นแรงงานเพื่อต่อต้านระบอบคณาธิปไตยของบรรดาผู้กดขี่
นักปฏิวัติ ชนชั้นแรงงาน และชาวนา ซึ่งในตอนนี้ได้ถูกปลุกสำนึกทางชนชั้นและปลุกให้เห็นแจ้งแล้วว่าการปฏิวัติคอมมิวนิสต์จะมาถึง และการสถาปนาระบอบคอมมิวนิสต์จะเกิดขึ้นได้ก็ด้วยผ่านเครื่องมือที่เรียกว่าเผด็จการของชนชั้นกรรมาชีพ ที่จะเริ่มก่อตัวขึ้นภายในกลไกของสภาของคนงานและสภาของชาวนา บรรดานักปฏิวัติ ชนชั้นแรงงาน และชาวนาเหล่านี้ได้ทำการต่อสู้อย่างเต็มกำลังความสามารถเพื่อจะส่งผู้แทนนักสังคมนิยมเข้าสู่สภาได้จำนวนมากที่สุด ภายใต้ความจำเป็นและเหตุผลดังนี้
เหตุผลก็เพราะ การปฏิวัติคอมมิวนิสต์ไม่สามารถเกิดขึ้นและเป็นจริงได้โดยอาศัยเพียงการลุกฮือเพียงครั้งเดียว แม้ว่าอาจจะมีนักปฏิวัติหัวก้าวหน้าจำนวนหยิบมือหนึ่งสามารถทำการยึดเอาอำนาจรัฐไว้ในมือได้สำเร็จ หากทว่าพวกเขาย่อมไม่อาจจะรักษาการปฏิวัติไว้ได้ เพราะท้ายที่สุดแล้วนักปฏิวัติเหล่านี้ย่อมจะต้องพบกับการปราบปรามและต่อต้านจากกองกำลังทหารรับจ้างของพวกชนชั้นกระฎุมพี และลงท้ายที่สุดนักปฏิวัติเหล่านี้จะถูกปราบปรามลงเพราะคนส่วนใหญ่ของสังคมไม่ได้เข้าร่วม หรือสนับสนุน หรือปกป้องการปฏิวัติที่เกิดขึ้น
ทั้งนี้ก็เพราะคนส่วนใหญ่ไม่ได้รู้สึกว่าพวกเขาเองเป็นส่วนหนึ่งของการปฏิวัติ และนั่นย่อมเท่ากับการเปิดทางให้ชนชั้นกระฎุมพีได้แทรกแซงเข้ามาปราบปรามการปฏิวัติลงได้
ดังนั้นเองมันจึงเป็นเรื่องจำเป็นอย่างยิ่งที่เรา ในฐานะของนักปฏิวัติและนักต่อสู้ของชนชั้นกรรมาชีพจำเป็นจะต้องใช้ทุกวิถีทางและสรรพกำลังอย่างเต็มที่เพื่อจัดตั้งมวลชนของผู้คนจำนวนมากในสังคม และการจัดตั้งที่ว่านี้จำเป็นต้องกระทำทั้งในรูปแบบของจัดตั้งที่เป็นรูปธรรม และการจัดตั้งในเชิงความคิด การจัดตั้งทั้งสองมิตินี้เมื่อมีความเข้มแข็งมากขึ้นมันจะกลายไปเป็นเงื่อนไขให้บรรดาชนชั้นปกครองไม่สามารถปกครองมวลชนจำนวนมหาศาลที่เป็นผู้คนส่วนใหญ่ของสังคมได้อีกต่อไป และนั่นทำให้ชนชั้นปกครองต้องใช้วิธีการปกครองด้วยการบีบบังคับกดปราบ และภายใต้เงื่อนไขนี้เอง บรรดาผู้แทนของมวลชนซึ่งสังกัดในพรรคสังคมนิยม ผู้เพียบพร้อมด้วยอุดมการณ์ปฏิวัติย่อมจะไม่ยินยอมประนีประนอมกับชนชั้นปกครองเหล่านี้ สิ่งที่เกิดขึ้นนี้เองย่อมจะเป็นเสมือนการฉีกกระชากหน้ากากของระบอบประชาธิปไตยจอมปลอมที่ฉาบทับระบอบเผด็จการชนชั้นกระฎุมพีเอาไว้ และเปิดเผยให้เราเห็นความน่าหวาดกลัวและความน่ารังเกียจของระบอบเผด็จการชนชั้นกระฎุมพี
การปฏิวัติคอมมิวนิสต์เป็นสิ่งที่ไม่อาจจะหลีกเลี่ยงได้ และจำเป็นต้องเกิดขึ้นในอิตาลี และเหตุผลของความจำเป็นนี้ก็เกิดจากความจำเป็นในระดับสากลมากกว่าจะเกิดจากความจำเป็นภายในอันเกิดจากพัฒนาการของกลไลการผลิตระดับชาติ บรรดานักปฏิรูปและพวกลัทธิฉวยโอกาสพูดถูกอยู่ประการหนึ่งนั่นคือเมื่อพวกเขากล่าวว่า ประเทศอิตาลีเป็นรัฐที่ปราศจากเงื่อนไขเชิงรูปธรรมของการปฏิวัติ พวกเขาพูดถูกตราบเท่าที่พวกเขายังคงคิดและพูดในฐานะของนักชาตินิยม และพวกเขาพูดถูกตราบเท่าที่พวกเขายังเชื่อว่าประเทศอิตาลีคือรัฐเดี่ยวที่แยกตัวเองเป็นอิสระโดยเด็ดขาดจากโลกทั้งใบ และยอมรับว่าระบบทุนนิยมของอิตาลีคือปรากฏการณ์เฉพาะที่เกิดขึ้นแต่ในอิตาลีเท่านั้น บรรดานักปฏิรูปและพวกลัทธิฉวยโอกาสเหล่านี้ไม่เคยยอมรับแนวคิดสากลนิยมในฐานะของสิ่งที่เกิดขึ้นและดำรงอยู่จริงในประวัติศาสตร์ของระบบทุนนิยม มากพอๆกับที่พวกเขาไม่ยอมรับการดำรงอยู่และความสามารถของชนชั้นกรรมาชีพ
หากทว่า ถ้าเรามองในมุมกลับกันและเห็นว่าการดำรงอยู่ของประเทศอิตาลีและสังคมอิตาลีนั้นเป็นส่วนหนึ่งของระบบสังคมโลก และจำเป็นต้องพึ่งพาระบบโลกนี้ เมื่อนั้นมุมมองของการเปลี่ยนแปลงทางประวัติศาสตร์และภาคปฏิบัติการที่เป็นจริงของนักสังคมนิยมและนักปฏิวัติย่อมปรากฏชัดเจนขึ้น
กล่าวคือบรรดาชนชั้นแรงงานและชาวนาผู้รับรู้และตระหนักถึงความรับผิดชอบของตนที่มีต่อภารกิจประวัติศาสตร์ หรือภารกิจแห่งการปฏิวัติของชนชั้นตนเองย่อมตระหนักถึงความจำเป็นในการต่อสู้และตระหนักถึงความจำเป็นระดับสากล นั่นคือพวกเขาจำเป็นจะต้องเตรียมความพร้อมอยู่ตลอดเวลา และจำเป็นจะต้องพร้อมสำหรับการลุกขึ้นสู้เพื่อยึดครองอำนาจรัฐ ข้อเท็จจริงที่ว่าการปฏิวัติถูกกำหนดโดยเงื่อนไขของระบบทุนนิยมสากลได้มอบภารกิจที่ยากลำบากและซับซ้อนให้แก่นักปฏิวัติในอิตาลี หากแต่ความยากลำบากและความซับซ้อนนี้ย่อมจะผลักดันพวกเราให้ยกระดับความสามารถและความเข้มแข็งของขบวนการให้เพิ่มพูนมากขึ้น
อย่างไรก็ตาม ภายใต้เป้าหมายของการปฏิวิตินั้นเราต้องตระหนักว่าสภาพการณ์ภายในอิตาลีตอนนี้ ประชาชนชาวอิตาลีจำนวนมากยังไม่ถูกจัดตั้งให้เกิดการรวมตัว พวกเขาแยกกันอยู่และกระจายตัวแบบปัจเจกชนและอยู่ภายใต้เงื่อนไขกับเป้าหมายเพื่อการหาเลี้ยงชีพไปวันต่อวัน ดังนั้นเองนักปฏิวัติในอิตาลีจึงจำเป็นต้องยอมรับและเข้าร่วมการต่อสู้ในการเลือกตั้งเพื่อจะวางรากฐานองค์กรสำหรับการเสริมสร้างการรวมตัวและองค์กรให้แก่กลุ่มชนในอิตาลี และเชื่อมโยงมวลชนเหล่านี้เข้ามาด้วยกันผ่านกลไกของพรรคสังคมนิยม โดยที่พรรคการเมืองนี้เองจะทำหน้าที่ช่วยจุดประกายไฟส่องทางและปลุกสำนึกทางการเมืองให้แก่มวลชน อย่างไรก็ตามพรรคสังคมนิยมเองก็จะต้องไม่ติดอยู่ในหลุมพรางที่จะพามวลชนไปสู่ทางตันด้วยการสร้างความเชื่อว่า เราจะสามารถแก้ไขปัญหาทั้งหมดที่เกิดขึ้นได้ด้วยลำพังอาศัยเฉพาะเพียงการต่อสู้ในสภา หรือด้วยกระบวนการปฏิรูป
สิ่งสำคัญที่เราจะต้องดำเนินการคือการชี้ให้เห็นความเป็นขั้วตรงข้ามกันของสองชนชั้น และต้องแสดงให้มวลชนเห็นว่าระบบของชนชั้นกระฎุมพีนั้นไม่อาจจะตอบสนองและเติมเต็มความต้องการของมวลชนได้ และภายใต้เงื่อนไขนี้เองเราจะแสดงให้มวลชนได้เห็นทางเลือกที่ชัดเจนในอนาคต คือจะเลือกเป็นทาสที่อยู่อย่างอดอยากจนตาย และถูกบีบบังคับให้ต้องทำงานอย่างหนักเพื่อหาเลี้ยงชีพ หรือจะลุกขึ้นสู้เพื่อสถาปนาระเบียบสังคมใหม่ของชนชั้นกรรมาชีพที่จะโค่นล้มชนชั้นผู้กดขี่และกวาดล้างต้นเหตุแห่งความสิ้นเปลือง การเอารัดเอาเปรียบ และความไร้ระเบียบที่ดำรงอยู่ลง
มีแต่เพียงเหตุจำเป็นเพื่อการปฏิวัตินี้เองที่จะผลักดันให้นักปฏิวัติที่มีสำนึกทางชนชั้นของชนชั้นกรรมาชีพอิตาลีตัดสินใจก้าวเข้าสู่สนามต่อสู้ในการเลือกตั้ง และแน่นอนว่าพวกเราไม่ได้เข้าสู่สนามเลือกตั้งนี้เพียงเพื่อจะปกป้องระบอบประชาธิปไตยจอมปลอม และไม่ไช่เพื่อสร้างกระบวนการปฏิรูปเท่านั้น หากแต่เราก้าวเข้าสู่สนามเลือกตั้งเพื่อจะตระเตรียมเงื่อนไขและความพร้อมเพื่อชัยชนะของชนชั้นกรรมาชีพ และเพื่อสร้างความมั่นคงและความเข้มแข็งให้แก่ขบวนการปฏิวัติ และท้ายที่สุดเพื่อการันตีว่าการปฏิวัติที่จะเกิดขึ้นจะต้องมั่นคงและสามารถหยั่งรากลงได้อย่างยั่งยืน ด้วยการสถาปนาระบอบสภาเผด็จการของชนชั้นกรรมาชีพทั้งในและนอกสภา.
